Gazeta Olsztyńska: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
m (uaktualnienie datyw części dotyczącej redaktorów naczelnych (Ewa Bartnikowska))
(Historia)
Linia 10: Linia 10:
 
<br>W połowie lat osiemdziesiątych usunięto z winiety pisma słowa: „Proletariusze wszystkich krajów łączcie się!”, zastępując je hasłem z marca 1938 r.: „Co dzień Polak Narodowi służy!”.  
 
<br>W połowie lat osiemdziesiątych usunięto z winiety pisma słowa: „Proletariusze wszystkich krajów łączcie się!”, zastępując je hasłem z marca 1938 r.: „Co dzień Polak Narodowi służy!”.  
 
<br>W 1990 r. zmieniono winietę pisma (brak notatki dziennik PZPR). Po przemianach ustrojowych w kraju „Gazetę Olsztyńską” wydawała spółka, którą tworzyli dziennikarze oraz Bank Handlowo-Kredytowy SA w Katowicach. Od 3 maja 1991 r. dziennik wydawała Spółka „Edytor”, której udziałowcem w sierpniu 1998 r. został niemiecki wydawca Franz Xaver Hirtreiter.
 
<br>W 1990 r. zmieniono winietę pisma (brak notatki dziennik PZPR). Po przemianach ustrojowych w kraju „Gazetę Olsztyńską” wydawała spółka, którą tworzyli dziennikarze oraz Bank Handlowo-Kredytowy SA w Katowicach. Od 3 maja 1991 r. dziennik wydawała Spółka „Edytor”, której udziałowcem w sierpniu 1998 r. został niemiecki wydawca Franz Xaver Hirtreiter.
<br>Od stycznia 1994 r. „Gazetę Olsztyńską” drukowano techniką offsetową we własnej drukarni spółki „Edytor”. W listopadzie 1999 r., wraz z rozpoczęciem druku pisma w nowo wybudowanej, nowoczesnej drukarni „Edytora”, diametralnie zmieniła się szata graficzna, format, układ tematyczny dziennika, obudowanego licznymi dodatkami. W 2001 r. drukarnia i wydawnictwo oraz redakcja (poza działem miejskim i działem ogłoszeń) zostały przeniesione do wspólnego obiektu przy ul. Trackiej.
+
<br>Od stycznia 1994 r. „Gazetę Olsztyńską” drukowano techniką offsetową we własnej drukarni spółki „Edytor”. W listopadzie 1999 r., wraz z rozpoczęciem druku pisma w nowo wybudowanej, nowoczesnej drukarni „Edytora”, diametralnie zmieniła się szata graficzna, format, układ tematyczny dziennika, obudowanego licznymi dodatkami. W 2001 r. drukarnia i wydawnictwo oraz redakcja (poza działem miejskim i działem ogłoszeń) zostały przeniesione do wspólnego obiektu przy ul. Trackiej w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]].
 
<br>„Gazeta Olsztyńska” jest członkiem Związku Kontroli Dystrybucji Prasy oraz członkiem Izby Wydawców Prasy.
 
<br>„Gazeta Olsztyńska” jest członkiem Związku Kontroli Dystrybucji Prasy oraz członkiem Izby Wydawców Prasy.
  

Wersja z 15:12, 4 lut 2014

Siedziba redakcji i wydawnictwa oraz drukarnia „Gazety Olsztyńskiej”
Źródło: katalog.wm.pl
Tygodniki powiatowe
Źródło: Wędrówki z tytułem, red. wyd. Elżbieta Mierzyńska, Olsztyn, Edytor, 2001, s. [60].

Kontynuacja „Głosu Olsztyńskiego” – dziennik ukazujący się od 6 kwietnia 1970 r.

Historia

Od 6 kwietnia 1970 r. „Głos Olsztyński” zaczął ukazywać się pod tytułem „Gazeta Olsztyńska”, co było nawiązaniem do tradycji przedwojennej gazety Pieniężnych i Liszewskiego. Zmieniono również format dziennika na większy – „Gazeta” ukazywała się w tzw. formacie berlińskim (43x59 cm). Redaktorem naczelny pozostał Jerzy Szymański, nie zmienił się również wydawca – Olsztyńskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. Dziennik pozostał organem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
Lata siedemdziesiąte to okres wzrostu nakładu dziennika (do ponad 117 tys.) oraz zwiększeniu jego objętości (z 28 do 36 kolumn tygodniowo). Był to również czas rozwoju zawodowego dziennikarzy – pracujący już w redakcji podejmowali studia podyplomowe, nowozatrudnieni musieli posiadać wyższe wykształcenie. U schyłku lat siedemdziesiątych „Gazeta Olsztyńska” zaczęła aspirować do miana dziennika ogólnospołecznego Warmii i Mazur.
Na początku lat osiemdziesiątych, w pierwszym okresie działania „Solidarności”, „Gazeta Olsztyńska” pozostawała lojalna wobec swego politycznego dyspozytora, choć deklarowała chęć współpracy z „Solidarnością”. W okresie strajku w Olsztyńskich Zakładach Graficznych „Gazetę Olsztyńską” drukowano w Komitecie Wojewódzkim PZPR, potem w Wyższej Szkole Policji w Szczytnie i wojskowej drukarni w Łodzi. Po ogłoszeniu stanu wojennego „Gazeta Olsztyńska” ukazywała się nadal, a jej zweryfikowani dziennikarze podjęli się zadania wyjaśniania i przekonywania o słuszności politycznych i policyjnych rygorów stanu wojennego.
W połowie lat osiemdziesiątych usunięto z winiety pisma słowa: „Proletariusze wszystkich krajów łączcie się!”, zastępując je hasłem z marca 1938 r.: „Co dzień Polak Narodowi służy!”.
W 1990 r. zmieniono winietę pisma (brak notatki dziennik PZPR). Po przemianach ustrojowych w kraju „Gazetę Olsztyńską” wydawała spółka, którą tworzyli dziennikarze oraz Bank Handlowo-Kredytowy SA w Katowicach. Od 3 maja 1991 r. dziennik wydawała Spółka „Edytor”, której udziałowcem w sierpniu 1998 r. został niemiecki wydawca Franz Xaver Hirtreiter.
Od stycznia 1994 r. „Gazetę Olsztyńską” drukowano techniką offsetową we własnej drukarni spółki „Edytor”. W listopadzie 1999 r., wraz z rozpoczęciem druku pisma w nowo wybudowanej, nowoczesnej drukarni „Edytora”, diametralnie zmieniła się szata graficzna, format, układ tematyczny dziennika, obudowanego licznymi dodatkami. W 2001 r. drukarnia i wydawnictwo oraz redakcja (poza działem miejskim i działem ogłoszeń) zostały przeniesione do wspólnego obiektu przy ul. Trackiej w Olsztynie.
„Gazeta Olsztyńska” jest członkiem Związku Kontroli Dystrybucji Prasy oraz członkiem Izby Wydawców Prasy.

Redaktorzy naczelni

Mutacje, dodatki, wydania specjalne

W latach 1970-1973 ukazywało się wydanie główne (A) oraz trzy mutacje terenowe (AB, ABC, ABCD). Od 1974 r. ukazywało się wydanie główne (A) oraz jedna mutacja terenowa (AB), od 1978 r. wydanie sobotnie miało tylko mutację AB. W latach 1980-1981 mutacje terenowe nie ukazywały się. W roku 1982 r. mutacja AB ukazywała się codziennie od stycznia do maja, w następnych miesiącach tylko w niektóre dni tygodnia. Od 1984 r. zaprzestano wydawania mutacji terenowych. W latach 1996-1997 w Elblągu ukazuje się mutacja pt. „Nowy Głos Elbląga, Powiśla, Żuław i Warmii” pod redakcją Moniki Skotnickiej.
W latach 1971-1976 numer sobotnio-niedzielny ukazywał się z podtytułem „Archipelag”. Od 1974 r. numery poniedziałkowe i środkowe ukazywały się z podtytułem „Magazyn”. W latach 1996-1997 wydanie weekendowe ukazuje się z podtytułem „Magazyn”.
10 września 1978 r. ukazało się Wydanie dożynkowe (nr 207 „Gazety Olsztyńskiej”).
16 kwietnia 1978 r. ukazał się numer jubileuszowy z okazji 100-lecia tytułu (nr 89 „Gazety Olsztyńskiej”). 1 kwietnia Ośrodek Badań Naukowych wydał „Gazetę Olsztyńską. Wydanie Specjalne. Olsztyn na wtorek 1 kwietnia 1986” – był to przedruk fragmentu numeru jubileuszowego dziennika z 1 kwietnia 1939 r.
W 1992 r. numery 57 i 77 ukazały się również w języku rosyjskim jako mutacja dla Kaliningradu.
Od 1994 r. ukazywał się dodatek tygodniowy „TV Magazyn”, od października 1994 r. wydawany pod nazwą „Pilot”. W latach 1996-1997 ukazują się dodatki nieregularne: „Gazeta Budowlana”, „Wnętrze”, „Gazeta Kibica”, „Gazeta Turysty”, „Gazeta Czytelników”, „Gazeta Jazzowa”, „Automania”, :”Panorama Rynku Spożywczego”, „Gazeta Handlowa”.
Obecnie oprócz głównego wydania „Gazety Olsztyńskiej” ukazują się cztery mutacje (w tym „Dziennik Elbląski”), dwadzieścia dodatków tygodniowych oraz regularne dodatki tematyczne („Gazeta Sportowa”, „Głos Eko”). W czwartki i piątki ukazuje się również dodatek „Olsztyn Dzień po Dniu” (początkowo wydawany codziennie). Oprócz tego wydawane są dodatki okazjonalne, np. z okazji beatyfikacji Jana Pawła II.

Tygodniki powiatowe i gminne

Działalność

Redakcja „Gazety” organizowała liczne konkursy dla czytelników i nie tylko:

  • Złota Dziesiątka „Gazety Olsztyńskiej”
  • Teatralna Kreacja Roku
  • Plebiscyt na 10 Najpopularniejszych Sportowców Województwa
  • Letnia Stolica Warmii i Mazur
  • Konkurs ART i „Gazety Olsztyńskiej” na zastosowanie w praktyce osiągnięć postępu naukowo-technicznego
  • XIV Rajd Kormoran (nagroda specjalna „Puchar Gazety”)
  • Konkurs „Lektury na zimowe wieczory” („Dom Książki” w Olsztynie i redakcje: „Dziennika Pojezierza”, „Gazety Olsztyńskiej”, „Naszej Wsi”)
  • Turniej tenisa stołowego o Puchar "Gazety Olsztyńskiej".
  • Konkurs „Inwestycja Turystyczna Roku”
  • Konkurs „O Mosiężną Warzelnicę”

Wydawca „Gazety” działa również charytatywnie, prowadząc Fundację „Przyszłość dla Dzieci”.

Nagrody i odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986)
  • IV Ogólnopolski Festiwal Reklamy „Złote Orły” (2000)
    • statuetka Złotego Orła za autopromocję (jako jedyna gazeta)

Ciekawostki

W 1986 r. w Dywitach otwarto szkołę imienia „Gazety Olsztyńskiej”.

Bibliografia

  1. Łukaszewicz, Bohdan: Prasa Olsztyna drugiej połowy XX wieku / Bohdan Łukaszewicz // W : Olsztyn 1945-2005 : kultura i nauka : praca zbiorowa / pod red. Stanisława Achremczyka i Władysława Ogrodzińskiego. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, 2006. – S.544-577.
  2. Mierzyński, Sebastian: Wędrówki z tytułem / red. wyd. Elżbieta Mierzyńska ; tekst Sebastian Mierzyński. – Olsztyn : Edytor, 2001.
  3. Walczak, Irena : „Głos Olsztyński” – dziennik Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Olsztynie. „Gazeta Olsztyńska” – dziennik Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Olsztynie : wybór materiałów za lata 1951-1985 : [bibliografia] / Irena Walczak // „Bibliotekarz Olsztyński”. – 1985, nr 4, s. 42-44.

Zobacz też

  • Internetowe wydanie „Gazety Olsztyńskiej”
  • Publikacje na temat przedwojennej historii „Gazety Olsztyńskiej”:
    • Wakar, Andrzej: „Gazeta Olsztyńska” w latach 1886-1939 / Andrzej Wakar, Wojciech Wrzesiński. – Olsztyn : Pojezierze, 1986.
    • Staniszewski, Andrzej: „Gazeta Olsztyńska” 1886-1939 / Andrzej Staniszewski. – Olsztyn : Muzeum Warmii i Mazur, 1991.
    • Wachowiec, Roman: Placówka Pieniężnych / Roman Wachowiec. – [Olsztyn] : „Gazeta Olsztyńska” : Towarzystwo Przyjaciół „Gazety Olsztyńskiej”, 1996.
    • Chłosta, Jan: Wokół spraw warmińskich : rzecz o redaktorach „Gazety Olsztyńskiej” : (1886-1939) / Jan Chłosta. – Warszawa : Pax, 1986.
    • Chłosta, Jan: Wydawnictwo „Gazety Olsztyńskiej” w latach 1918-1939 / Jan Chłosta. – Olsztyn : Pojezierze, 1977.