Stanisław Malawko: Różnice pomiędzy wersjami

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
 
(Nie pokazano 13 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Image:malawko.jpg|thumb|right|200px| Źródło: B. Litarska, ''Profesor Stanisław Malawko'', "Uniwersytet Zielonogórski" 2005, nr 6, s. 18.]]  
+
[[Image:malawko.jpg|thumb|right|200px| Źródło: B. Literska, ''Profesor Stanisław Malawko'', „Uniwersytet Zielonogórski” 2005, nr 6, s. 18.]]  
(1929-2005) - dyrygent, muzyk
+
(1929-2005) dyrygent, muzyk
  
 
==Biografia==
 
==Biografia==
Linia 7: Linia 7:
  
 
==Działalność artystyczna==
 
==Działalność artystyczna==
Już podczas studiów pracował jako muzyk w Warszawie (1950-1955). W 1955 r. rozpoczął pracę w Olsztynie jako drugi dyrygent olsztyńskiej orkiestry oraz wykładowca fortepianu i dyrygentury w [[Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st. im. Fryderyka Chopina|Średniej Szkole Muzycznej]] w Olsztynie. W latach 1955-1956 był kierownikiem artystycznym [[Zespół Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”|Zespołu Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”]], w 1962 r. był również dyrygentem i kierownikiem [[Zespół Pieśni i Tańca „Olsztyn”|Zespołu Pieśni i Tańca „Olsztyn”]].  
+
Już podczas studiów pracował jako muzyk w Warszawie (1950-1955). W 1955 r. rozpoczął pracę w [[ewim:Olsztyn|Olsztynie]] jako drugi dyrygent [[Warmińsko-Mazurska Filharmonia im. Feliksa Nowowiejskiego w Olsztynie|Orkiestry Symfonicznej]] oraz wykładowca fortepianu i dyrygentury w [[Państwowa Szkoła Muzyczna I i II st. im. Fryderyka Chopina w Olsztynie|Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Olsztynie]]. W latach 1955-1956 był kierownikiem artystycznym [[Zespół Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”|Zespołu Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”]], w 1962 r. był również dyrygentem i kierownikiem [[Zespół Pieśni i Tańca „Olsztyn”|Zespołu Pieśni i Tańca „Olsztyn”]].  
<br>Po opuszczeniu Olsztyna w 1962 r. pracował jako dyrygent i wykładowca w Białymstoku i Zielonej Górze. Był animatorem życia muzycznego, zakładał zespoły śpiewacze i dyrygował nimi odnosząc sukcesy na najważniejszych polskich konkursach chóralnych - LEGNICA CANTAT i Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach.
+
<br>Po opuszczeniu Olsztyna w 1962 r. pracował jako dyrygent i wykładowca w Białymstoku i Zielonej Górze. Był animatorem życia muzycznego, zakładał zespoły śpiewacze i dyrygował nimi odnosząc sukcesy na najważniejszych polskich konkursach chóralnych LEGNICA CANTAT i Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach.
  
 
==Nagrody i odznaczenia==
 
==Nagrody i odznaczenia==
Linia 18: Linia 18:
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
#Oracki, Tadeusz:''Twórcy i działacze kultury w województwie olsztyńskim w latach 1945-1970'' / Tadeusz Oracki. Olsztyn: Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie,1975. - S. 107-108: ''Stanisław Malawko''
+
#Oracki, Tadeusz:''Twórcy i działacze kultury w województwie olsztyńskim w latach 1945-1970'' / Tadeusz Oracki. Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, 1975. S. 107-108: ''Stanisław Malawko''
#Literska, Barbara: ''Profesor Stanisław Malawko'' / Barbara Literska. - Portr. // Uniwersytet Zielonogórski. - 2005, nr 6, s. 18.
+
#Literska, Barbara: ''Profesor Stanisław Malawko'' / Barbara Literska. Portr. // „Uniwersytet Zielonogórski”. 2005, nr 6, s. 18.
#Malawko, Stanisław: U Stanisława Malawko / rozm. Edward Bonusiak. - Il. // Słowo na Warmii i Mazurach.
+
#Malawko, Stanisław: ''U Stanisława Malawko'' / rozm. Edward Bonusiak. Il. // „Głos Olsztyński”. – 1961, nr 238, dod. „Archipelagi”, nr 41, s. 4.
  
[[Category:Olsztyn]]
+
[[Category:Olsztyn|Malawko, Stanisław]]
[[Category:1945-1960]]
+
[[Category:1945-1989|Malawko, Stanisław]]
[[Category:1961-1970]]
+
[[Category:Muzyka|Malawko, Stanisław]]
[[Category:dyrygenci]]
+
[[Category:Muzycy, kompozytorzy i piosenkarze|Malawko, Stanisław]]

Aktualna wersja na dzień 14:02, 3 sie 2014

Źródło: B. Literska, Profesor Stanisław Malawko, „Uniwersytet Zielonogórski” 2005, nr 6, s. 18.

(1929-2005) – dyrygent, muzyk

Biografia

Urodził się 5 kwietnia 1929 r. w Wilnie. W pierwszym okresie edukacji muzycznej uczył się u prywatnych nauczycieli gry na pianinie. Po zakończeniu II wojny światowej został przyjęty do konserwatorium w Wilnie do klasy prof. Jaśmiana. Po przeniesieniu się w 1946 r. do Warszawy kontynuował naukę gry na fortepianie w konserwatorium warszawskim w klasie prof. Osmołowskiego i prof. Hornowskiej. Studiował pod kierunkiem prof. Tomasza Wilczaka na Wydziale Dyrygentury Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, którą ukończył w 1955 r.
Zmarł 5 maja 2005 r.

Działalność artystyczna

Już podczas studiów pracował jako muzyk w Warszawie (1950-1955). W 1955 r. rozpoczął pracę w Olsztynie jako drugi dyrygent Orkiestry Symfonicznej oraz wykładowca fortepianu i dyrygentury w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Olsztynie. W latach 1955-1956 był kierownikiem artystycznym Zespołu Pieśni i Tańca „Warmia i Mazury”, w 1962 r. był również dyrygentem i kierownikiem Zespołu Pieśni i Tańca „Olsztyn”.
Po opuszczeniu Olsztyna w 1962 r. pracował jako dyrygent i wykładowca w Białymstoku i Zielonej Górze. Był animatorem życia muzycznego, zakładał zespoły śpiewacze i dyrygował nimi odnosząc sukcesy na najważniejszych polskich konkursach chóralnych – LEGNICA CANTAT i Międzynarodowym Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach.

Nagrody i odznaczenia

  • Srebrny Krzyż Zasługi (1969)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1975)
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
  • Zasłużony Działacz Kultury (1985)
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej (1989)

Bibliografia

  1. Oracki, Tadeusz:Twórcy i działacze kultury w województwie olsztyńskim w latach 1945-1970 / Tadeusz Oracki. – Olsztyn : Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, 1975. – S. 107-108: Stanisław Malawko
  2. Literska, Barbara: Profesor Stanisław Malawko / Barbara Literska. – Portr. // „Uniwersytet Zielonogórski”. – 2005, nr 6, s. 18.
  3. Malawko, Stanisław: U Stanisława Malawko / rozm. Edward Bonusiak. – Il. // „Głos Olsztyński”. – 1961, nr 238, dod. „Archipelagi”, nr 41, s. 4.