Artur Steranko: Różnice pomiędzy wersjami
(→Zobacz też) |
|||
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 10: | Linia 10: | ||
*Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1979-1981) | *Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1979-1981) | ||
*[[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie]] – od 1981 r., z przerwą w latach 1998-1999 | *[[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie]] – od 1981 r., z przerwą w latach 1998-1999 | ||
+ | |||
+ | W 2015 r. Artur Steranko został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej z prawem głosu obok takich polskich aktorów i reżyserów jak: Krzysztof Zanussi, Juliusz Machulski, Andrzej Żuławski, Jerzy Stuhr czy Agnieszka Holland. | ||
== Twórczość == | == Twórczość == | ||
Od najmłodszych lat występował na scenie, na różnych uroczystościach szkolnych. Brał udział w licznych konkursach recytatorskich. Nagrodą jednego z nich był wyjazd do Moskwy. W spektaklach teatralnych występował u takich reżyserów jak Kazimierz Kutz, Stanisław Hebanowski, Marcel Kochańczyk. Artur Steranko był lektorem w filmach dokumentalnych. | Od najmłodszych lat występował na scenie, na różnych uroczystościach szkolnych. Brał udział w licznych konkursach recytatorskich. Nagrodą jednego z nich był wyjazd do Moskwy. W spektaklach teatralnych występował u takich reżyserów jak Kazimierz Kutz, Stanisław Hebanowski, Marcel Kochańczyk. Artur Steranko był lektorem w filmach dokumentalnych. | ||
Linia 165: | Linia 167: | ||
*2009 – Nagroda XVI Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” za najlepszą rolę męską za rolę w filmie ''„Cztery noce z Anną”'' | *2009 – Nagroda XVI Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” za najlepszą rolę męską za rolę w filmie ''„Cztery noce z Anną”'' | ||
*2009 – Nagroda Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego „Najlepszym z Najlepszych”<br> | *2009 – Nagroda Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego „Najlepszym z Najlepszych”<br> | ||
− | + | *18 stycznia 2011 r. w Olsztynie uhonorowano artystę w Alei Gwiazd naprzeciwko [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru im. Stefana Jaracza]] rzeźbą Adama Myjaka, w areopagu Wolnych Ptaków Sztuki. | |
− | 18 stycznia 2011 r. w Olsztynie uhonorowano artystę w Alei Gwiazd naprzeciwko [[Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie|Teatru im. Stefana Jaracza]] rzeźbą Adama Myjaka, w areopagu Wolnych Ptaków Sztuki. | + | *2020 - Nagroda Prezydenta Olsztyna w dziedzinie kultury za 2019 r.<ref>https://www.olsztyn24.com/news/35970-nagrody-prezydenta-olsztyna-w-dziedzinie-kultury-za-2019-rok-wreczone.html</ref> |
− | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
#Katarzyński, Władysław: ''Z loży widać ciekawsze życie : Grażyna Jaśkiewicz-Steranko i Artur Steranko'' // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001 , nr 134, s. 11. | #Katarzyński, Władysław: ''Z loży widać ciekawsze życie : Grażyna Jaśkiewicz-Steranko i Artur Steranko'' // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001 , nr 134, s. 11. |
Aktualna wersja na dzień 08:03, 6 paź 2020
(1958- ) - aktor teatralny i filmowy
Spis treści
Biografia
Urodził się w 1958 r. w Kołobrzegu. Ukończył liceum ogólnokształcące, klasę o profilu humanistycznym, następnie, w 1981 r. Studium Dramatyczne przy gdańskim Teatrze Wybrzeże. Pracował w teatrach;
- Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie (1977-1978)
- Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1979-1981)
- Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie – od 1981 r., z przerwą w latach 1998-1999
W 2015 r. Artur Steranko został członkiem Europejskiej Akademii Filmowej z prawem głosu obok takich polskich aktorów i reżyserów jak: Krzysztof Zanussi, Juliusz Machulski, Andrzej Żuławski, Jerzy Stuhr czy Agnieszka Holland.
Twórczość
Od najmłodszych lat występował na scenie, na różnych uroczystościach szkolnych. Brał udział w licznych konkursach recytatorskich. Nagrodą jednego z nich był wyjazd do Moskwy. W spektaklach teatralnych występował u takich reżyserów jak Kazimierz Kutz, Stanisław Hebanowski, Marcel Kochańczyk. Artur Steranko był lektorem w filmach dokumentalnych.
Aktor Teatru Telewizji
- Msza za miasto Arras – Andrzej Szczypiorski, reż. Janusz Kijowski, grana postać – Chastel, premiera 29 marca 1995
- Piękna pani Seidenman – Andrzej Szczypiorski, reż. Janusz Kijowski, premiera 14 kwietnia 2003
Aktor filmowy
W filmie debiutował w 2001 r. Wystąpił w filmach:
- „Kameleon” , reż. Janusz Kijowski – 2001 (film i serial)
- „Pauza” w serialu „Psie serce”, reż. Tomasz Dembiński - 2002
- „Mój Nikifor”, reż. Krzysztof Krauze – 2004
- „Odwróceni”, reż. Michał Gazda – 2007
- „Wyspy szczęśliwe” w serialu „Kryminalni”, reż. Maciej Pieprzyca – 2007
- „Cztery noce z Anną”, reż. Jerzy Skolimowski – 2008
- „Enen”, reż. Feliks Falk – 2009
- „Wenecja”, reż. Jan Jakub Kolski – 2010
- „Skradziona miłość” w serialu „Ojciec Mateusz”, reż. Maciej Dejczer – 2010
- „Miłość nad rozlewiskiem”, reż. Adek Drabiński - 2010
Najważniejsze role
- Zosimow – „Zbrodnia i kara" F. Dostojewskiego
- Laertes – „Hamlet" W. Szekspira
- Pan Milder – „Ożenić się nie mogę" A. Fredry
- Vladimir – „Czekając na Godota" S. Becketta
- Chlestakow – „Rewizor" M. Gogola
- Pan Kazimierz – „Pani Helena" K. Brauna
- Oberon – „Sen nocy letniej" W. Szekspira
- Pan Martin – „Łysa śpiewaczka" E. Ionesco
- On – „Tutam" B. Schaeffera
- Renatus – „Zejście aktora" M. de Ghelderode
- Franz i Ojciec – „Pułapka" T. Różewicza
- Chastel – „Msza za miasto Arras" A. Szczypiorskiego
- Jim Tyrone – „Księżyc świeci nieszczęśliwym" E. O'Neilla
- Nick – „Kto się boi Wirgini Woolf?" E. Albee’go
- Gromow – „Wariaci na lodzie czyli sala nr 6" A. Czechowa
- Sir Andrzej Chudogęba – „Wieczór Trzech Króli" W. Szekspira
- Hrabia Szarm – „Operetka" W. Gombrowicza
- Marcin Kabat – „Igraszki z diabłem" J. Drdy
- Żołnierz – „Epoka śmiechu" O. von Horvatha
- Wayne – „Popcorn" B. Eltona
- Iwan Wojnicki – „Wujaszek Wania" A. Czechowa
- Macduff – „Makbet" W. Szekspira
- Ojciec Laurenty – „Romeo i Julia" W. Szekspira
- Radost – „Śluby panieńskie" A. Fredry
- Clive Winton – „O co biega?" P. Kinga
- Henryk – „Ślub" W. Gombrowicza
- Brat Martin – „Palec boży" M. Hollingera
- Kuba – „Pętla" M. Hłaski
- Gerardo Escobar – „Śmierć i dziewczyna" A. Dorfmana
- Michał Płatonow – „Płatonow" A. Czechowa
- Lloyd Dallas – „Czego nie widać" M. Frayna
- Mąż – „Nie-Boska komedia" Z. Krasińskiego
- Nikołaj Erdman – „Bułhakow" M. Wojtyszki
- Ojciec – „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie" P. Zelenki
- Józef – „Wesoło" M. Reczka
- Dziennikarz - "Utracona cześć Katarzyny Blum" Heinrich Böll
Twórczość w Olsztynie
Współpracował z olsztyńską Pantomimą. Wystąpił w przedstawieniach Teatru im. Stefana Jaracza:
- Zbrodnia i kara - Fiodor Dostojewski, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać - Zosimo, premiera 7 lutego 1982
- Noc trybad - Per Olov Enquist, reż. Jacek Wierzbicki, grana postać - Viggo Schiwe, premiera 31 marca 1982
- Hamlet - William Shakespeare , reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać Laertes, premiera 27 marca 1983
- Ślub - Witold Gombrowicz, reż. Wojciech Maryański, grana postać – I Pijak, I Dostojnik Zdrajca, premiera 17 grudnia 1983
- Kordian - Juliusz Słowacki, reż. Jerzy Hutek, grana postać Car, premiera 24 lutego 1984
- Ósmy dzień tygodnia – Marek Hłasko, reż. Jacek Wierzbicki, grana postać – Roman, premiera 27 kwietnia 1984
- Wesele – Stanisław Wyspiański, reż. Jerzy Wróblewski, grana postać – Rycerz Czarny, premiera 28 października 1984
- Popiół i diament – Jerzy Andrzejewski, reż. Roman Kordziński, grana postać – Janusz, premiera 16 marca 1985
- Ożenić się nie mogę – Aleksander Fredro, reż. Krzysztof Ziembiński, grana postać – Pan Milder, premiera 21 września 1985
- Punk czyli ballada i sonet – Roman Kordziński, reż. Roman Kordziński, grana postać – Syn, premiera 22 marca 1986
- Czekając na Godota – Samuel Beckett, reż. Janusz Kozłowski, grana postać – Vladimir, premiera 28 czerwca 1986
- Ten miły, stary dom – Aleksiej Arbuzow, reż. Jerzy Wróblewski, grana postać – Makary, premiera 7 listopada 1987
- Romans z wodewilu – Władysław Krzemiński, reż. Stefania Domańska, grana postać – Roman, premiera 16 stycznia 1988
- Rewolwer – Aleksander Fredro, reż. Jerzy Wróblewski, grana postać – Jakiś Jegomość, premiera 30 czerwca 1988
- Rewizor – Mikołaj Gogol, reż. Walery Bucharin, grana postać – Chlestakow, Komisarz policji, premiera 10 grudnia 1988
- Calineczka – Maciej Staropolski, reż. Jacek Medwecki, grana postać – Żabol, Biały Ptak, Srebrny Książę, premiera 18 marca 1990
- Pani Helena – Kazimierz Braun, reż. Janusz Kozłowski, grana postac – Pan Kazimierz, premiera 5 maja 1990
- Henry Miller - Bogusław Jasiński, rez. Bogusław Jasiński, grana postać – Van Norden, premiera 13 października 1990
- Pornografia – Witold Gombrowicz, reż. Henryk Adamek, grana postać – Witold, Skuziak, premiera 15 grudnia 1990
- Ocean niespokojny – Aleksiej Rybnikow, reż. Zbigniew Marek Hass, grana postać – Chwastow, premiera 19 stycznia 1991
- Sen nocy letniej – William Shakespeare, reż. Jacek Andrucki, grana postać – Oberon, premiera 28 kwietnia 1991
- Rodzina, ach!...Rodzina! – Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, rez. Józef Skwark, grana postać – Siostrzeniec, premiera 19 października 1991
- Łysa śpiewaczka – Eugene Ionesco, reż. Romuald Szejd, grana postać – Pan Martin, premiera 16 listopada 1991
- Tutam – Bogusław Schaeffer, reż. Jacek Andrucki, grana postać – On, premiera 1 lutego 1992
- Pan Jowialski – Aleksander Fredro, reż. Marek Kopiński, grana postać – Ludmir, premiera 30 maja 1992
- Piosenki francuskie – program składany, reż. Romuald Szejd, premiera 19 września 1992
- Zejście aktora – Michel de Ghelderode, reż. Janusz Kozłowski, grana postać – Renatus, premiera 5 grudnia 1992
- Pułapka – Tadeusz Różewicz, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać – Franz, premiera 23 marca 1993
- Żołnierz królowej Madagaskaru – Julian Tuwim wg. Stanisława Dobrzańskiego, reż. Zbigniew Marek Hass, grana postać – Władysław Mącki, junior, premiera 6 czerwca 1993
- Łgarz – Carlo Goldoni, reż. Stanisław Nosowicz, grana postać – Arlekin, premiera 16 października 1993
- Msza za miasto Arras- Andrzej Szczypiorski, reż. Janusz Kijowski, grana postać – Chastel, Cysters, premiera 23 stycznia 1993
- Królowa Śniegu – Eugeniusz Szwarc, reż. Zbigniew Marek Hass, grana postać – Radca, premiera 23 kwietnia 1994
- Księżyc świeci nieszczęśliwym – Eugene O’Neill, reż. Ryszard Nyczka, grana postać – Jom Tyrole, premiera 14 maja 1994
- Balladyna – Juliusz Słowacki, reż. Bogusław Kierc, grana postać – Fon Kostryn, premiera 8 października 1994
- Czyż nie dobija się koni? – Horace McCoy, reż. Tomasz Dutkiewicz, grana postać – Porucznik Stedna, premiera 11 lutego 1995
- Zabawa – Sławomir Mrożek, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać – B., premiera 18 marca 1995
- Kto się boi Wirginii Wolff – Edward Albee, reż. Marek Mokrowiecki, grana postać – Nick, premiera 10 czerwca 1995
- Mieszczanin szlachcicem – Moliere, reż. Jan Bratkowski, grana postać – Dorant, premiera 13 stycznia 1996
- Wariaci na lodzie, czyli sala numer sześć – Antoni Czechow, reż. Adam Sroka, grana postać – Gromow, premiera 14 kwietnia 1996
- Wesele – Stanisław Wyspiański, reż. Adam Hanuszkiewicz, grana postać – Nos, premiera 5 października 1996
- Wieczór Trzech Króli – William Shakespeare, reż. Marcel Kochańczyk, grana postać – Sir Andrzej Chudogęba, premiera 1 lutego 1997
- Operetka – Witold Gombrowicz, reż. Zbigniew Marek Hass, grana postać – Hrabia Szarm, premiera 26 kwietnia 1997
- Igraszki z Diabłem – Jan Drda, reż. Waldemar Matuszewski, grana postać – Marcin Kabat, premiera 28 czerwca 1997
- Epoka śmiechu – Odon von Horvath, reż. Adam Sroka, grana postać – Żołnierz, premiera 28 lutego 1998
- Popcorn - Ben Elton, reż. Krzysztof Galos, grana postać – Wayne, premiera 6 listopada 1999
- Kopciuszek – Irena Prusacka, reż. Zbigniew Marek Hass, grana postać – Pies Alojzy, premiera 8 stycznia 2000
- Wujaszek Wania – Antoni Czechow, reż. Aleksander Galibin, grana postać – Iwan Wojnicki (Wujaszek Wania), premiera 18 marca 2000
- Królewna Śnieżka – Jerzy Rakowiecki, Jerzy Wittlin, reż. Zbigniew Marek Hass, grana postać – Nieśmiałek, premiera 10 grudzień 2000
- Makbet – William Shakespeare, reż. Tomasz Obara, grana postać – Macduff, premiera 17 marca 2001
- Sylwia – Albert Ramsdell Gourney, reż. Ewa Marcinkówna, grana postać – Tom, premiera 26 maja 2002
- Romeo i Julia – William Shakespeare, reż. Piotr Szczerski, grana postać – Ojciec Laurenty, premiera 8 marca 2003
- Śluby panieńskie – Aleksander Fredro, reż. Grzegorz Chrapkiewicz, grana postać – Radosz, premiera 17 maja 2003
- O co biega? – Philips King, reż. Marcin Sławiński, grana postać – Clive Winton, premiera 31 grudnia 2003
- Ślub – Witold Gombrowicz, reż. Andrzej Pawłowski, grana postać – Henryk, premiera 6 marca 2004
- Palec Boży – Michael Hollinger, reż. Jerzy Bończak, grana postać – Brat Martin, premiera 18 września 2004
- Pętla – Marek Hłasko, reż. Giovanni Castellanos, grana postać – Kuba Kowalski, premiera 15 stycznia 2005
- Śmierć i dziewczyna – Ariel Dorman, reż. Marek Wortman, grana postać – Gerardo Escobar, premiera 16 kwietnia 2005
- Płatonow – Antoni Czechow, reż. Krzysztof Nazar, grana postać – Michał Płatonow, premiera 11 czerwca 2005
- Opowieści o zwyczajnym szaleństwie – Petr Zelenka, reż. Bronka Nowicka, grana postać – Ojciec, premiera 22 października 2005
- Czego nie widać – Michael Faryn, reż. Marcin Sławiński, grana postać – Lloyd Dallas, premiera 31 grudnia 2005
- Nie-Boska komedia – Zygmunt Krasiński, reż. Krzysztof Zaleski, grana postać – Mąż, premiera 4 marca 2006
- Bułhakow – Maciej Wojtyszko, reż. Krzysztof Rościszewski, grana postać – Nikołaj Robertowicz Erdman, premiera 3 czerwca 2006
- Pułapka – Tadeusz Różewicz, reż. Julia Wernio, grana postać – Ojciec, premiera – 9 grudnia 2006
- Wesoło – Miłogost Raczek, reż. Tomasz Obara, grana postać – Józef, premiera 17 marca 2007
- Transfer – Maksym Kuroczkin, reż. Marcin Sławiński, grana postać – Aleksander Pampucha/Sasza, premiera 20 października 2007
- Mistrz i Małgorzata – Michaił Bułhakow, reż. Janusz Kijowski, grana postać – Mistrz/ Jeszua, premiera 5 kwietnia 2008
- Utracona cześć Katarzyny Blum – Heinrich Böll, reż. Marta Ogrodzińska, grana postać – Dziennikarz, premiera 31 maja 2008
- Don Kichote – Miguel de Cervantes, reż. Paweł Szumiec, grana postać – Don Kichote, premiera 27 września 2008
- Starsi Panowie Dwaj. Wespół wzespół – Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, reż. Julia Wernio, grana postać – Pan B. , premiera 30 grudnia 2008
- Wesołe kumoszki z Windsoru – William Shakespeare, reż. Siergiej Komiuszczenko, grana postać – Jerzy Page, premiera 7 marca 2009
- Bóg. Komedia w jednym akcie – Woody Allen, reż. Marcin Sławiński, grana postać – Tata, premiera 31 grudnia 2009
- Intermedia staropolskie, reż. Cezary Ilczyna, grana postać – Lewiatan, Bigos, premiera 15 czerwca 2010
- Bar Babylon – Radosław Paczocha, reż. Gabriel Gietzky, grana postać – Joe Strawinsky, premiera 23 października 2010
- Kiedyś szło lepiej – Emmanuel Harley, reż. Kuba Kowalski, grana postać – Raul Polędwica, premiera 12 marca 2011
Był asystentem reżysera w sztukach:
- Henry Miller - Bogusław Jasiński, reż. Bogusław Jasiński, premiera 13 października 1990
- Zejście aktora – Michel de Ghelderode, reż. Janusz Kozłowski, premiera 5 grudnia 1992
- Księżyc świeci nieszczęśliwym – Eugene O’Neill, reż. Ryszard Nyczka, premiera 14 maja 1994
- Kto się boi Wirginii Wolff – Edward Albee, reż. Marek Mokrowiecki, premiera 10 czerwca 1995
- Popcorn - Ben Elton, reż. Krzysztof Galos, premiera 6 listopada 1999
Olsztyński krytyk, Janusz Segiet pisał „Debiutował w Olsztynie niezbyt efektownie. Jakiś epizod w „Zbrodni i karze”. W innych przedstawieniach również ogony. W sylwetce, w osobowości plastycznej, w umiejętności skupiania na sobie uwagi widzów – dopatrywano się aktorstwa progresującego. Właściwie trudno powiedzieć, kiedy nastąpił przełom, kiedy Artur Steranko zaczął się liczyć na scenie. ( …) Początkiem pomyślnej drogi był Władimir w „Czekając na Godota”, postać w pełni beckettowska, zagubiona, niezaradna, a jednocześnie przepełniona ewangelicznym uduchowieniem. Niestety, z przyczyn obiektywnych , ta rola, podobnie jak i cały spektakl, interesująco inscenizacyjnie przygotowany przez Janusza Kozłowskiego, nie był eksploatowany w takim stopniu, na jaki zasługiwał (…)Potem Artur Steranko dał próbkę swych umiejętności, realizując wstrząsający monodram o narkomanie. Wielokrotnie prezentowano tę rolę w różnych miejscach i przy różnych okazjach” [1]
Nagrody i odznaczenia
- 1991 – Maska Melpomeny w plebiscycie „Dziennika Północy” na ulubionych aktorów Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 1992 – Laureat Teatralnej Kreacji Roku za rolę Oberona w „Snu nocy letniej” w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 1993 – laureat Teatralnej Kreacji Roku za rolę Renatusa w „Zejściu aktora” w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 1994 – Laureat Teatralnej Kreacji Roku za rolę Franza w „Pułapce” w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 1998 – Nagroda Kapituły Teatralnej Kreacji Roku
- 2002 – Nagroda Przewodniczącego Komisji Kultury Rady Miasta Olsztyn
- 2004 – Laureat Teatralnej Kreacji Roku za rolę Henryka w „Ślubie” w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 2005 – Laureat Teatralnej Kreacji Roku, wyróżnienie publiczności za rolę Kuby w przedstawieniu „Pętla” w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 2005 – Srebrny Krzyż Zasługi
- 2008 - Medal „Gloria Artis”
- 2009 – Nagroda XVI Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” za najlepszą rolę męską za rolę w filmie „Cztery noce z Anną”
- 2009 – Nagroda Marszałka Województwa Warmińsko-Mazurskiego „Najlepszym z Najlepszych”
- 18 stycznia 2011 r. w Olsztynie uhonorowano artystę w Alei Gwiazd naprzeciwko Teatru im. Stefana Jaracza rzeźbą Adama Myjaka, w areopagu Wolnych Ptaków Sztuki.
- 2020 - Nagroda Prezydenta Olsztyna w dziedzinie kultury za 2019 r.[2]
Bibliografia
- Katarzyński, Władysław: Z loży widać ciekawsze życie : Grażyna Jaśkiewicz-Steranko i Artur Steranko // „Gazeta Olsztyńska”. – 2001 , nr 134, s. 11.
- Mazgal, Ewa: Rola Artura Steranki zachwyciła publiczność ; sukces olsztyńskiego aktora na festiwalu w Cannes / Ewa Mazgal // „Gazeta Olsztyńska”. – 2008, nr 115, s. 10.
- Steranko, Artur: Intuicja samotnika / Artur Steranko ; rozm. Radosław Paździorko . – (Olsztyńscy artyści jakich nie znacie) // „Gazeta Olsztyńska”. – 2005, nr 263, dod. „Extra”, s. 1.
- Steranko, Artur: Urodziłem się pod szczęśliwą gwiazdą / Artur Steranko ; rozm. Ewa Mazgal // „Gazeta Olsztyńska”. – 2008, nr 119, s. 11.
Przypisy
- ↑ Segiet, Janusz, Portretów olsztyńskich ciąg dalszy, Olsztyn, Gray Goblin, 2006, s. 50-51
- ↑ https://www.olsztyn24.com/news/35970-nagrody-prezydenta-olsztyna-w-dziedzinie-kultury-za-2019-rok-wreczone.html