Kościół pw. św. Katarzyny w Płoskini: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m (dodanie zdjęcia z 2020 roku) |
|||
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | [[Image: | + | [[Image: Płoskinia. Kościół pw. św. Katarzyny.jpg|thumb|right|200px| Fot. J. Gerszberg. 2020 rok.]] |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XIV wieku. | Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XIV wieku. | ||
Linia 31: | Linia 24: | ||
==Zobacz też== | ==Zobacz też== | ||
+ | *[[ewim:Parafia pw. św. Katarzyny w Płoskini|Parafia pw. św. Katarzyny w Płoskini]] | ||
*[[ewim:Krzysztof Peucker |Krzysztof Peucker]] | *[[ewim:Krzysztof Peucker |Krzysztof Peucker]] | ||
*[[Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny w Płoskini]] | *[[Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny w Płoskini]] |
Aktualna wersja na dzień 20:38, 4 sty 2021
Zabytek architektury sakralnej wzniesiony w pierwszej połowie XIV wieku.
Spis treści
Lokalizacja
Kościół został wybudowany na wzniesieniu, na północno-wschodnim krańcu wsi Płoskinia (niem. Plasswich). Wieś położona jest w powiecie braniewskim, przy drodze z Braniewa do Pieniężna.
Historia
Świątynię uposażono już w przywileju lokacyjnym wsi z 1305 roku, a wzniesiono w latach 1340-1360. W drugiej połowie XIV wieku dobudowano wieżę dzwonniczą, natomiast w 1654 roku – prezbiterium (być może na miejscu poprzedniego gotyckiego) W 1713 roku nastąpiła duża przebudowa kościoła. Z tego czasu pochodzi kruchta północna, brama zewnętrzna i strop nawy. W trakcie renowacji przeprowadzonej w latach 1881-1884 usunięto późniejsze naleciałości stylowe i przywrócono budowli gotycki wygląd. W 1945 roku kościół został nieznacznie uszkodzony i odnowiony w latach kolejnych.
Opis
Jest to kościół, orientowany, jednonawowy, murowany z cegły. Od zachodu przylega do niego wieża, od północy kruchta, a od wschodu węższe prezbiterium o wielobocznym zamknięciu. Przy prezbiterium znajduje się zakrystia, do której przylega cylindryczna neogotycka wieżyczka schodowa. Budowlę zdobią ostrołukowe i koliste blendy, a także ostrołukowe okna w ścianach nawy. Od strony zachodniej wieńczą ją szczyty sterczynowo-schodkowe. Wieża bez podziału na piętra, ma parzyste okna umieszczone w bardzo długich ostrołukowych blendach, zestawionych po trzy na każdej ze ścian. Wieżę i korpus budowli przykryto dwuspadowym dachem. Wieżę zwieńczono też szczytami sterczynowo-schodkowymi i chorągiewką z datą „1701”. Nawę przykryto stropem polichromowanym. Barokowe malowidła pochodzą z 1713 roku (odnowione w 1933 roku) i przedstawiają sceny: Zwiastowania, Trójcy Świętej, Zaślubin św. Katarzyny z Dzieciątkiem Jezus oraz postacie Apostołów i Ojców Kościoła. W prezbiterium znajduje się sklepienie kolebkowe z siecią dekoracyjnych żeber, natomiast w zakrystii sklepienie krzyżowo-żebrowe. Ścianę tęczową zdobi polichromia z około 1660 roku w stylu manierystycznym (również odnowiona w 1933 roku). Malowidło przedstawia scenę Sądu Ostatecznego. Przed kościołem, od strony zachodniej znajduje się barokowa brama prawdopodobnie z końca XVII wieku z przejazdem zamkniętym półkoliście i dwiema furtami po bokach. W bramie znajdują się szczyty z niszami. W środkowej umieszczono krucyfiks z XIX wieku. Od strony wewnętrznej znajdują się wota z blachy z krzyżami i Narzędziami Męki Pańskiej, utrzymane w stylistyce ludowej (też z XIX wieku).
Wyposażenie
Ołtarz główny, neogotycki pochodzi z około 1884 roku. Ołtarze boczne, późnobarokowe wykonano w 1721 roku w warsztacie Krzysztofa Peuckera. W lewym umieszczono rzeźby św. Ambrożego i Augustyna oraz obrazy Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XVII wieku i Zwiastowania. W prawym znajdują się rzeźby św. Jakuba Starszego, Kazimierza, Floriana, Jana Ewangelisty i Archanioła Gabriela oraz obrazy Zdjęcia z Krzyża i Chrystusa Upadającego pod Krzyżem. Barokowa ambona z płaskorzeźbioną i intarsjowaną dekoracją pochodzi z około 1680 roku. W kościele znajdują się także: granitowa chrzcielnica w kształcie kielicha z XIV wieku, stalle z XVII wieku, a także szereg barokowych obrazów z XVII i XVIII wieku. Są tam również cenne zabytkowe obiekty liturgiczne, w tym m.in.:
- monstrancja wieżyczkowa z elementami późnogotyckimi z początku XVI wieku,
- kielich barokowy wykonany prez złotnika Jana Zachariasza Krzyżewicza, działającego w Ornecie i Braniewie,
- krzyż ołtarzowy z 1789 roku,
- łódka srebrna do kadzidła z 1796 roku, wykonana przez złotnika Andrzeja Gerdena.
Ciekawostki
- Jest to jeden z lepiej zachowanych kościołów wiejskich na Warmii, odznaczający się wyjątkowymi proporcjami oraz detalami architektonicznymi.
- Cenna polichromia ściany tęczowej z drugiej połowy XVII wieku została położona na jeszcze wcześniejszych malowidłach gotyckich i renesansowych.
- Unikalnym elementem kruchty wieżowej są płytkie dwułuczne siedziska kamienne wkomponowane w boczne ściany (element rzadko spotykany, charakterystyczny dla budownictwa romańskiego).
Zobacz też
- Parafia pw. św. Katarzyny w Płoskini
- Krzysztof Peucker
- Monstrancja z kościoła pw. św. Katarzyny w Płoskini
- Jan Zachariasz Krzyżewicz
- Andrzej Gerden
Bibliografia
- Chrzanowski, Tadeusz: Przewodnik po zabytkowych kościołach Północnej Warmii / Tadeusz Chrzanowski. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1978. – S. 135-137.
- Katalog zabytków sztuki. T. 2: Województwo elbląskie. Braniewo, Frombork, Orneta i okolice. Z. 1: tekst / pod red. Mariana Arszyńskiego i Mariana Kutznera. - Warszawa : Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 1980. - S. 180-183.
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej. Tom 1 / red. Bronisław Magdziarz. – Olsztyn : Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999. – S. 164-165.
- Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku. Cz. II, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł / Józefa Piskorska. – Olsztyn : Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 91.
- Rzempołuch, Andrzej: Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich / Andrzej Rzempołuch. – Olsztyn : Remix, 1992. – S. 42.
Linki
- Kościół Świętej Katarzyny, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.mazuryaktywnie.pl [dostęp 11.12.2014 r.]