Monstrancja z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
(Utworzył nową stronę „thumb|right|200px|Źródło: ''Złotnictwo sakralne dominium warmińskiego'', Olsztyn 2006, s. 193. [[Image: monstrancja_unikowo_2.…”) |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Image: monstrancja_unikowo_2.jpg|thumb|right|200px| Fot. Engels. 1938 rok. Monstrancja barokowa.<br>Źródło: ''Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji'', Warszawa IS PAN, 2006, nr 58991.]] | [[Image: monstrancja_unikowo_2.jpg|thumb|right|200px| Fot. Engels. 1938 rok. Monstrancja barokowa.<br>Źródło: ''Prusy Wschodnie - dokumentacja historycznej prowincji'', Warszawa IS PAN, 2006, nr 58991.]] | ||
− | XVII-wieczny zabytek złotniczej sztuki sakralnej [[Kościół | + | XVII-wieczny zabytek złotniczej sztuki sakralnej [[Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie |z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie]]. |
==Historia== | ==Historia== |
Wersja z 11:26, 1 lut 2014
XVII-wieczny zabytek złotniczej sztuki sakralnej z kościoła pw. św. Jana Chrzciciela w Unikowie.
Spis treści
Historia
Monstrancja pochodzi z terenu Prus Królewskich, najprawdopodobniej z Warmii. Wykonana została pod koniec XVII wieku przez dobromiejskiego złotnika - Michała Hojera. Zachowane na stopie znaki złotnicze wskazują na pruską cechę podatkową z lat 1809-1812 (orzeł).
Opis
Monstrancja została wykonana w stylu barokowym z kutego srebra, metodą odlewania, grawerowania, cyzelowania. Jest pozłacana. Jej wymiary to: wysokość - 71 cm, stopa - 26 x 20 cm, szerokość części górnej – 37 cm. Obiekt waży 3350 gram.
Charakterystyka
Podstawą monstrancji jest stopa w kształcie owalu z wykrojami, na płaskiej kryzie z uskokiem i wywiniętym brzegiem. Gładka powierzchnia stopy udekorowana jest motywami roślinnymi i umieszczonymi tuż nad cokołem czterema anielskimi głowami. Po ich bokach znajdują się rozpostarte skrzydła, uniesione do góry i zamknięte w kształcie serca. Motyw anielskich główek i liści akantu został powtórzony na trzonie, na gruszkowym nodusie (zgrubieniu). Powyżej, na złoconej półkolumnie znajduje się popiersie św. Jana Chrzciciela. Po bokach natomiast dwie konsole na wolutach, z klęczącymi aniołami podtrzymującymi winorośl otaczającą promieniste cyborium w otoku z liści laurowych. Całość zwieńczona została krucyfiksem wychodzącym z jednego z promieni glorii.
Bibliografia
- Okulicz, Małgorzata: Złotnictwo sakralne dominium warmińskiego od połowy XIV do końca XVIII wieku: katalog wystawy / Małgorzata Okulicz. - Olsztyn: Muzeum Warmii i Mazur, 2006. – S. 192.
- Piskorska, Józefa: Złotnictwo sakralne na Warmii w okresie baroku / Józefa Piskorska. Cz. 2, Ilustrowany katalog zachowanych dzieł. - Olsztyn: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 2007. – S. 126.