Dzwon z kościoła pw. św. Piotra i Pawła w Mariance
Zabytek sztuki ludwisarskiej z kościoła pw. św. Piotra i Pawła w Mariance, pochodzący z XVIII wieku.
Spis treści
Historia
Dzwon powstał w 1705 roku.[1] Jego autorem jest Georg Heintze, ludwisarz z Elbląga. Do 1945 roku znajdował się w Mariance, jednak później został wywieziony do Niemiec. Obecnie znajduje się w gminie ewangelicko-luterańskiej w Sachsenheim koło Velden.
Opis
Jest to dzwon spiżowy o tonie muzycznym a’+5, ważący 310 kg. Jego dolna średnica wynosi 81 cm, a wysokość bez korony - 83 cm. Sześcioramienne zwieńczenie z kluczem mierzy 19 cm. Dzwon w górnej części jest bogato dekorowany. Na jego zdobienia składają się: podwójne i potrójne rzędy półwałków na czapie, w wieńcu, w dolnej części płaszcza oraz w zamknięciu inskrypcji. Ponadto fryzy z liści akantu i kwiatonów ułożonych naprzemiennie, a także w formie festonów podwieszonych kokardami, z główkami putto w łukach. Na dzwonie widnieje kilka inskrypcji w języku niemieckim i łacińskim, zapisanych majuskułą humanistyczną. Wyżej umieszczono napis: GOTT ALLEIN DIE EHRE. Natomiast poniżej znajdują się przeciwlegle:
- HEINRICH VON HOVWALDT HAUPTMAN / IN PR: HOLLAND / LAURENTIUS MATZKE PM
- ABRAHAM FRÖLICH / IACOB LEMKE /JOHANNES BRAUN
Czwarta inskrypcja, znajdująca się na wieńcu podaje informacje o datowaniu i twórcy dzwonu: ANNO 1705 GEORGE HEINTZE GOSS MICHIN ELBING.
Zobacz też
Bibligrafia
- Tureczek, Marceli: Leihglocken : Dzwony z obszaru Polski w granicach po 1945 roku przechowywane na terenie Niemiec = Bells from territories within post-1945 borders of Poland stored in Germany / Marceli Tureczek. – Warszawa : Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Departament Dziedzictwa Kulturowego, 2011. – S. 204.
Przypisy
- ↑ W kościele w Mariance Pasłęckiej znajdował się wcześniej dzwon z około 1403 roku z inskrypcją o rex glorie ueni cum pace veni sancte spiritus m cccc iii. Został on przelany w 1860 roku. Zob. Krzysztof Maciej Kowalski, Inskrypcje na dzwonach gotyckich w Prusach : studium z epigrafiki kampanologicznej, Gdańsk 2006, s. 311.