Rajmund Scholz
(1902-1988) – elbląski pisarz i publicysta
Biografia
Urodził się w 1902 r. w Brzeżanach we wschodniej Galicji (obecna Ukraina). Studiował na Politechnice Lwowskiej, którą ukończył uzyskując dyplom w zakresie inżynierii leśnej. Podczas II wojny światowej 1939-1945 walczył jako żołnierz formacji wojskowych na Zachodzie. W 1946 r. zamieszkał w Olsztynie i tam zaczął pracować. Po pewnym czasie osiedlił się w Elblągu i tam zmarł 28 września 1988 r.
Scholz zaczął uprawiać twórczość literacką na początku l. 70-tych XX w. W l. 80-tych pisywał artykuły o tematyce wojennej. W ostatnich latach życia napisał cykl opowiadań o myślistwie – z wyjątkiem opowiadania Smutny zgon sławnego odyńca wszystkie[1] zaginęły.
Publikacje
- Wojny – lasy – ludzie (Olsztyn 1984)
Nagrody i wyróżnienia
W 1988 r. za opowiadanie Huculszczyzna Scholz otrzymał II nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Łowca Polskiego na Wspomnienia Myśliwskie. Jest również autorem niepodpisanego[2] opracowania pt. Bohaterom wielkiej chwały, które w l. 80-tych XX w. (stan wojenny) w formie powielonego maszynopisu krążyło w drugim obiegu po Polsce.
Bibliografia
- Rajmund Scholz // W: Tomczyk, Ryszard: Elbląg literacki : rzecz o kształtowaniu się środowiska literackiego w Elblągu w l. 1945-1995 / Ryszard Tomczyk, Janusz Ryszkowski. – Elbląg: Stowarzyszenie Elbląski Klub Autorów, 2000. – S. 217-218.
