Wacław Ksawery Osiński

Z LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR
Skocz do: nawigacja, szukaj
Jerzy Laskowski.Kościół w Butrynach. W latach 1904 - 1933 był tu proboszczem ksiądz Wacław Osiński.
Źródło: http://wm.pl/

Wacław Ksawery Osiński (1868 – 1945) - duchowny katolicki, działacz polonijny w Republice Weimarskiej i Rzeszy Niemieckiej, działacz narodowy na Warmii

Szkoła i wykształcenie

Wacław Ksawery Osiński urodził się 12 lutego 1868 r. w Sztumskim Polu pod Sztumem. W 1888 r. ukończył Collegium Marianum w Pelplinie, a następnie gimnazjum w Malborku, maturę uzyskał 1891 r. Podjął też studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Braniewie. W 1894 r. we Fromborku przyjął święcenia kapłańskie.

Jerzy Laskowski. Tablica pamiątkowa w kościele w Butrynach
Źródło: http://wm.pl/

Praca

W latach 1894-1899 pracował jako wikariusz w polskiej parafii w Gietrzwałdzie. Był proboszczem w Opaleńcu koło Szczytna (1899-1904). Następnie został proboszczem parafii w Butrynach (1904-1933). Tam w marcu 1911 r. założył Katolicki Związek Robotniczy.

Działalność społeczna i polityczna

W 1919 r. został wybrany do sejmiku powiatowego w Olsztynie jako reprezentant ludności polskiej. Pełnił funkcję wiceprezesa Warmińskiej Rady Ludowej na Warmii. Rok później został redaktorem pisma „Przyjaciel Ludu”, organu Związku Towarzystw Ludowych. W latach 1893-1905 był redaktorem pisma "Warmiak".

W 1920 r., podczas przygotowań do plebiscytu zdecydowanie opowiedział się po stronie polskiej. Czynnie uczestnicząc w kampanii plebiscytowej - przemawiając na wiecach i agitując za przynależnością tych ziem do Polski. Po przegranym referendum ks. Osiński był członkiem delegacji Polaków z Warmii, która udała się do premiera Witosa z prośbą o pomoc ze strony rządu. Jesienią 1920 r. został prezesem Związku Polaków w Prusach Wschodnich, a także współzałożycielem i prezesem IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech.

Ks. Osiński wielokrotnie padał ofiarę ataków i szykan ze strony prasy oraz bojówek niemieckich. W marcu 1933 r. niemieccy bojówkarze zdemolowali jego plebanię. Został też publicznie znieważony, gdy jako najstarszy wiekiem przewodniczył obradom sejmiku powiatowego w Olsztynie. W czerwcu 1933 r. biskup warmiński zalecił Osińskiemu przejścia na emeryturę.

Poświęcił się pracy na rzecz Polaków na Warmii i Mazurach. Od 1935 r. był opiekunem harcerstwa na Warmii i Powiślu. 10 listopada 1937 r., podczas uroczystości otwarcia Polskiego Gimnazjum w Kwidzynie, przemawiał w imieniu ludności polskiej w Prusach Wschodnich. Powiedział, że ludność jest szczęśliwa i dumna, że drugie gimnazjum polskie w Niemczech stanęło na ziemi wschodniopruskiej. W 1938 r. przewodniczył sejmikowi IV Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech.

Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 r., został aresztowany przez hitlerowców i osadzony w obozie koncentracyjnym Hohenbruch, a później w Sachsenhausen. Po miesiącu odzyskał wolność, jednak nie na długo. W grudniu 1939 r. ponownie go aresztowano za niesienie pomocy jeńcom wojennym. W lutym 1940 r. w Olsztynie odbyła się rozprawa i Osińskiego skazano na 9 miesięcy więzienia za pomoc polskim jeńcom wojennym. Dzięki wstawiennictwu ks. Jana Hanowskiego, karę więzienną odbył w szpitalu. Gdy wyszedł na wolność, zamieszkał na plebanii w Krośnie pod Braniewem, później w domu emerytów dla duchownych katolickich w Ornecie. Zimą 1945 r. na wieść o kolejnej ofensywie Armii Czerwonej, zarządzono ewakuację. W jej wyniku dotarł do Wejherowa. Zmarł z wycieńczenia w kilka dni po wyzwoleniu, 17 marca 1945 roku.

Bibliografia

  1. Chłosta Jan, Znani i nieznani olsztyniacy XIX i XX wieku. Książnica Polska, Olsztyn 1996.
  2. Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla od połowy XV wieku do 1945 roku. Warszawa 1963.<br.>
  3. Wielka Encyklopedia Powszechna PWN. t. 8, Warszawa 1966.
  4. Leksykon Historii Polski. red. Michał Czajka, Marcin Kamler, Witold Sienkiewicz, Warszawa 1995.
  5. Olsztyn 1353–2003. red. Stanisław Achremczyk, Władysław Ogrodziński, Olsztyn 2003.
  6. Szkice olsztyńskie. red. Janusz Jasiński, Olsztyn 1967.

Zobacz też