Zygmunt Nawrocki
(1934-1971) – aktor teatralny i filmowy
Spis treści
Biografia
Urodził się 25 kwietnia 1934 roku w Katowicach. Ukończył Gimnazjum im. M. Kopernika w Katowicach, następnie pracował w biurze projektów. W latach 1957-1959 roku uczył się w Studiu Dramatycznym przy Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. Pracował w teatrach:
- 1959-1961 – Teatr Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
- 1961-1974 - Teatr im. A. Węgierki w Białymstoku
- 1964-1965 – Teatr Polski w Poznaniu
- 1966-1967 – Teatr im. A. Mickiewicza w Częstochowie
- 1967-1969 - Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
- 1969-1971 – Teatr Ziemi Mazowieckiej w Warszawie
Zginął w wypadku ulicznym, 5 czerwca 1971 roku w Warszawie.
Twórczość
Aktor w swoim dorobku miał role tytułową w Otellu, Czepca w Weselu, Prowodyra w Tragedii optymistycznej, Kowala w Kowal, pieniądze i gwiazdy. Wystąpił w filmach:
- 1964 Koniec naszego świata w reż. Wandy Jakubowskiej
- 1970 Pierścień księżnej Anny w reż. Marii Kaniewskiej
- 1970 Prawdzie w oczy w reż. Bohdana Poręby
Twórczość w Olsztynie
Aktor wystąpił w sztukach:
- Hamlet Wiliama Shakespeare’a - grana postać Hamlet, reż. Bohdan Poręba, premiera 3 lutego 1968
- Dwieście tysięcy i jeden S. Apelli - grana postać Mikołaj Dafour, reż. Lech Komarnicki, premiera 9 czerwca 1968
- Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego - grana postać Smugoń, nauczyciel wiejski, reż. Jolanta Ziemińska, premiera 21 grudnia 1968
- Pamiętnik szubrawca Aleksandra Ostrowskiego, jako Gołutwin, reż. Stefania Domańska, premiera 23 lutego 1969
- Żeglarz J. Szaniawski - grana postać Jan, reż. Noemi Korsan, premiera 24 kwietnia 1969
- Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale Wojciecha Bogusławskiego - grana postać Margol, reż. Bohdan Głuszczak i Tadeusz Kozłowski, premiera 15 czerwca 1969
„Najwybitniejsza indywidualność aktorska kilku minionych sezonów. Nie debiutant, ale odkryty dopiero w Olsztynie (…) Aktor dysponujący bardzo rozległą skalą środków wyrazu, z ogromnym wnętrzem, przy silnej konstrukcji fizycznej zdolny do ujawniania najbardziej subtelnej wrażliwości” [1]. Szczególnie rolę Hamleta odnotowano jako sukces aktorski. Recenzent, Janusz Segiet wspominał „Olsztyński Hamlet Zygmunta Nawrockiego (…) krępy, silnie zbudowany, o torsie i bicepsach atlety. Tylko twarz zachowała młodzieńczą jasność. Głos czysty, ale niezbyt potężny. (…) W Olsztynie poznaliśmy królewicza duńskiego po trzydziestce. (…) Bo Hamlet Nawrockiego nie był filozofem, ani impulsywnym zapaleńcem. Był człowiekiem doświadczonym, uformowanym. Z niechęcią przyglądał się światu, świadomy, że nie zdoła go zmienić. Wielki monolog mówił dyskretnie, jakby rozmyślał. Nie przypominał człowieka czynu, raczej sarkastycznego, przepełnionego ironią obserwatora” [2].
Nagrody i odznaczenia
- 1968 – Nagroda na X Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę pilota Mikołaja Dafoura w sztuce Dwieście tysięcy i jeden
- 1969 – Wyróżnienie na XI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę w Pamiętniku szubrawca
Bibliografia
- Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005
- Segiet, Janusz: Portretów olsztyńskich ciąg dalszy / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2006. – S. 39-40.
- Słownik biograficzny teatru polskiego. T. 2 : 1900-1980 / Polska Akademia Nauki. Instytut Sztuki ; [komitet red. Zbigniew Wilski et al.]. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 484.
Przypisy
- ↑ Segiet Janusz, Oni stworzyli teatr w Olsztynie [W:] 25 lat teatru im. Stefana Jaracza. Olsztyn-Elbląg 1945-1970, red. Bożena Winnicka, Olsztyn, Wydział Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej, Teatr im. S. Jaracza w Olsztynie-Elblągu, [1970], s. [29]
- ↑ Segiet Janusz, Portretów olsztyńskich ciąg dalszy, Olsztyn, Gray Goblin, 2006, s. 39-40
Zobacz też
- Filmografia [1]
