Zygmunt Nawrocki

Źródło: http://fototeka.fn.org.pl/

(1934-1971) – aktor teatralny i filmowy

Biografia

Urodził się 25 kwietnia 1934 roku w Katowicach. Ukończył Gimnazjum im. M. Kopernika w Katowicach, następnie pracował w biurze projektów. W latach 1957-1959 roku uczył się w Studiu Dramatycznym przy Teatrach Dramatycznych we Wrocławiu. Pracował w teatrach:

• 1959-1961 – Teatr Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze
• 1961-1974 - Teatr im. A. Węgierki w Białymstoku
• 1964-1965 – Teatr Polski w Poznaniu
• 1966-1967 – Teatr im. A. Mickiewicza w Częstochowie
• 1967-1969 - Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie
• 1969-1971 – Teatr Ziemi Mazowieckiej w Warszawie

Zginął w wypadku ulicznym, 5 czerwca 1971 roku w Warszawie.

Twórczość

Aktor w swoim dorobku miał role tytułową w Otellu, Czepca w Weselu, Prowodyra w Tragedii optymistycznej, Kowala w Kowal, pieniądze i gwiazdy. Wystąpił w filmach:

• 1964 Koniec naszego świata w reż. Wandy Jakubowskiej
• 1970 Pierścień księżnej Anny w reż. Marii Kaniewskiej
• 1970 Prawdzie w oczy w reż. Bohdana Poręby

Twórczość w Olsztynie

Aktor wystąpił w sztukach:

• Hamlet Wiliama Shakespeare’a - grana postać Hamlet, reż. Bohdan Poręba, premiera 3 lutego 1968
• Dwieście tysięcy i jeden S. Apelli - grana postać Mikołaj Dafour, reż. Lech Komarnicki, premiera 9 czerwca 1968
• Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego - grana postać Smugoń, nauczyciel wiejski, reż. Jolanta Ziemińska, premiera 21 grudnia 1968
• Pamiętnik szubrawca Aleksandra Ostrowskiego, jako Gołutwin, reż. Stefania Domańska, premiera 23 lutego 1969
• Żeglarz J. Szaniawski - grana postać Jan, reż. Noemi Korsan, premiera 24 kwietnia 1969
• Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale Wojciecha Bogusławskiego - grana postać Margol, reż. Bohdan Głuszczak i Tadeusz Kozłowski, premiera 15 czerwca 1969

„Najwybitniejsza indywidualność aktorska kilku minionych sezonów. Nie debiutant, ale odkryty dopiero w Olsztynie (…) Aktor dysponujący bardzo rozległą skalą środków wyrazu, z ogromnym wnętrzem, przy silnej konstrukcji fizycznej zdolny do ujawniania najbardziej subtelnej wrażliwości” . Szczególnie rolę Hamleta odnotowano jako sukces aktorski. Recenzent, Janusz Segiet wspominał „Olsztyński Hamlet Zygmunta Nawrockiego (…) krępy, silnie zbudowany, o torsie i bicepsach atlety. Tylko twarz zachowała młodzieńczą jasność. Głos czysty, ale niezbyt potężny. (…) W Olsztynie poznaliśmy królewicza duńskiego po trzydziestce. (…) Bo Hamlet Nawrockiego nie był filozofem, ani impulsywnym zapaleńcem. Był człowiekiem doświadczonym, uformowanym. Z niechęcią przyglądał się światu, świadomy, że nie zdoła go zmienić. Wielki monolog mówił dyskretnie, jakby rozmyślał. Nie przypominał człowieka czynu, raczej sarkastycznego, przepełnionego ironią obserwatora” .

Nagrody i odznaczenia

• 1968 – Nagroda na X Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę pilota Mikołaja Dafoura w sztuce Dwieście tysięcy i jeden
• 1969 – Wyróżnienie na XI Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę w Pamiętniku szubrawca

Bibliografia

1. Prusiński, Tadeusz : Jest teatr w Olsztynie / Tadeusz Prusiński. – Olsztyn : Teatr im. Stefana Jaracza, 2005
2. Segiet, Janusz: Portretów olsztyńskich ciąg dalszy / Janusz Segiet. – Olsztyn : Gray Goblin, 2006. – S. 39-40.
3. Słownik biograficzny teatru polskiego. T. 2 : 1900-1980 / Polska Akademia Nauki. Instytut Sztuki ; [komitet red. Zbigniew Wilski et al.]. – Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994. – S. 484.

Zobacz też

• Filmografia [1]